Za kierownicą Seata Leona czuję się już jak u siebie w domu, a kilka egzemplarzy tego auta, w tym ekstremalnie szybka Cupra, utwierdziło mnie w przekonaniu, że to bardzo udany kompakt. Czy można coś o nim jeszcze napisać?
Tym razem w moje ręce trafił czerwony Leon z najpopularniejszym silnikiem diesla 2.0 TDI o mocy 150 KM pod maską. Po raz kolejny, jak to w parku prasowym Seata, sparowano go z 6-biegową skrzynią DSG oraz elektroniczną blokadą mechanizmu różnicowego XDS – słowem idealne auto do podróży.
Nie myśląc wiele o tym samochodzie, w końcu znamy się już dobrze, i nie oglądając go zbyt uważnie, choć od razu zauważyłem, że jest to wersja cywilna pozbawiona ozdób FR, postanowiłem zabrać go w długą trasę. Z Warszawy udałem się przez Kielce do Krakowa, a potem przez Katowice i Częstochowę wróciłem do stolicy. Podczas całej podróży towarzyszyły mi dwie osoby i spory bagaż, a Leon dał się poznać od dobrej strony zarówno na krętych dziurawych drogach, jak i na niewielkich na południu polski skrawkach autostrad.
To, co przede wszystkim rzuciło mi się w… ręce, to pewność, z jaką prowadzi się Seat Leon pozbawiony adaptacyjnego zawieszenia DCC (ten system występował do tej pory w każdym testowanym przeze mnie Leonie). Układ kierowniczy Leona nie jest bowiem przewspomagany, a zawieszenie ustawiono w taki sposób, żeby – przy zachowaniu niezbędnego w tej klasie aut komfortu – nie przechylało się ono zbytnio na zakrętach. Przy 140 km/h na autostradzie wrażenie podczas skrętu jest więc takie, jakbyśmy jechali maksymalnie 80-90 km/h. Także podczas dużo szybszej jazdy, z prędkością zbliżoną do maksymalnej, Leon zachowuje się stabilnie i co ciekawe nie jest podatny na mocne podmuchy bocznego wiatru.
150 koni mechanicznych oraz wysoko postawiony moment obrotowy wynoszący 320 Nm, który dostępny jest już od 1750 obr./min. wystarczą, żeby w jednej chwili wyprzedzić chmarę telepiących się za sobą w odległości niecałego metra tirów. Jedyne, co taki manewr opóźnia, to niestety skrzynia DSG, która nie wiem czemu słabo sprawdza się w VAG-owskich dieslach (do podobnego wniosku doszedł Artur Ostaszewski, więc nie jestem w tej opinii odosobniony). Przekładnia zmienia biegi dość płynnie, ale tylko wtedy, gdy korzysta się z 3/4 możliwości silnika. Po wciśnięciu gazu do oporu następuje chwilowe zawieszenie. Nie jest to bardzo denerwujące, ale wystarczy, żebym polecił Leona z tym silnikiem i skrzynia manualną, która w moim odczuciu jest perfekcyjna! Co ciekawe, z silnikiem diesla o mocy 184-koni DSG radzi sobie jeszcze słabiej, zdecydowanie mocniej się gubiąc. Dla porównania, z moim ulubionym silnikiem w tym aucie, czyli 1.8 TSI o mocy 180 KM, automat sprawdza się wyśmienicie. Nie wiem dlaczego tak jest. Ktoś wie?
2-litrowy, 150 konny silnik diesla jest jednak na tyle dynamiczny i na tyle chętnie wkręca się na obroty, że nie ma sensu dopłacać do wersji mocniejszej o 34 konie. W codziennej eksploatacji ten przyrost nie będzie bowiem odczuwalny. To, co również pozytywnie charakteryzuje opisywaną jednostkę, to spalanie. Na trasie podczas zmiennej jazdy ze średnią z całości ok. 70 km/h Leon spalił niecałe 6 litrów. To naprawdę niezły wynik.
Prezentowany egzemplarz w wersji Style już wyposażeniem standardowym może zawrócić w głowie. Mimo to można go oczywiście porządnie doposażyć. Z moich dotychczasowych obserwacji podpowiem jednak, że nie do wszystkiego warto dopłacać. Pakiet wspomagania jazdy i asystent ruchu to zupełnie niepotrzebny gadżet, to samo dotyczy systemu wychwytującego zmęczenie kierowcy (kazał mi zatrzymać się na kawę, mimo że ja półtorej godziny wcześniej wstałem po 9 godzinnej, smacznie przespanej nocy). Zrezygnowałbym też z 18-calowych felg (w testowanym zamontowano w pełni wystarczające 17-tki), bo w polskich realiach są niepraktyczne. Warto za to moim zdaniem dopłacić do foteli pokrytych Alcantarą – świetnie trzymają ciało na boki i są bardzo wygodne, a także do zestawu nawigacji z porządnym zestawem audio i bluetoothem – navi działa bardzo intuicyjnie i rzadko się gubi, a muzyka sącząca się z 8-kanałowego audio przypadnie do gustu nawet bardziej wybrednym melomanom.
Jedyne, co w tym aucie przeszkadza, poza oczywiście DSG, ale to tylko niewielka niedogodność, to oczywiście cena. Tę wyśrubowano bowiem do 118 tys. zł za prezentowany egzemplarz, a w podstawie ustalono na poziomie 93 tys. zł. To stanowczo za drogo, wchodzimy bowiem w cennik Passata…
Adam Gieras
Sprawdź także inne nasze testy Seata Leona:
| Wygląd: | [usr 8] |
| Wnętrze: | [usr 8] |
| Silnik: | [usr 8] |
| Skrzynia: | [usr 7] |
| Przyspieszenie: | [usr 8] |
| Jazda: | [usr 9] |
| Zawieszenie: | [usr 8] |
| Komfort: | [usr 8] |
| Wyposażenie: | [usr 8] |
| Cena/jakość: | [usr 6] |
| Ogółem: | [usr 7.8 text=”false” img=”06_red.png”] (78/100) |
tekst i zdjęcia: Adam Gieras
Seat Leon ST Style 2.0 TDI DSG – dane techniczne:
Silnik i napęd
Układ i doładowanie: R4, turbodoładowany
Rodzaj paliwa: Olej napędowy
Ustawienie: Poprzecznie
Rozrząd: DOHC 16V
Objętość skokowa: 1968 cm3
Stopień sprężania: 16,2
Moc maksymalna: 150 KM przy 3500-4000 rpm
Moment maksymalny: 320 Nm przy 1750-3000 rpm
Skrzynia biegów: 6-biegowa, automatyczna DSG
Typ napędu: FWD
Hamulce przednie: Tarczowe, wentylowane
Hamulce tylne: Tarczowe
Zawieszenie przednie: Kolumna MacPhersona
Zawieszenie tylne: Multilink
Średnica zawracania: 10,2 m
Koła: 225/45 R17
Masy i wymiary:
Typ nadwozia: Kombi
Liczba drzwi: 5
Masa własna: 1380 kg
Stosunek masy do mocy: 9,2 kg/KM
Długość: 4535 mm
Szerokość: 1816 mm
Wysokość: 1451 mm
Rozstaw osi: 2620 mm
Rozstaw kół przód/tył: 1549/1520 mm
Pojemność zbiornika paliwa: 50 l
Pojemność bagażnika: 587-1470 l
Osiągi:
Przyspieszenie 0-100 km/h: 8,6 s
Prędkość maksymalna: 211 km/h
Zużycie paliwa w mieście (test): 7,8 l./100 km
Zużycie paliwa poza miastem (test): 5,8 l/100 km
Emisja CO2: 119 g/km
Cena:
Testowany egzemplarz: 118 057 zł
Wersja silnikowa od: 92 700 zł